Fade Away – Junior Byles heeft zijn beste werk gemaakt voor Lee Perry. Hij voegde daar op een verloren zondag in de gloednieuwe Channel One studio deze klassieke tune aan toe. De dood van Haile Selassie bracht hem enkele maanden later zodanig in de war dat hij uiteindelijk belandde in een psychiatrische inrichting.
Rastaman Chants
Dit zou ook een aflevering kunnen zijn in onze reeks Rastaman Chants, over de Bijbelse lyriek in de reggae.
He who seeks of only vanity
And no love for humanity
Shall fade away, fade away (Job 34:20, Psalmen 112:10)
He who checks for only wealth
And not for his physical health
Shall fade away, fade away (Johannes, 1:10-11
The rich is getting richer every day
And the little that the poor man got
It shall be taken away (Mattheus 13:12)
The man who worships silver and gold
Shall surely, surely, surely lose his own soul (Psalmen 115:4, Jesaja 2:20, Mattheus 16:26, Johannnes 5:3)
…
God is here and there and everywhere
And His eyes, His eyes are watching you (Job 34:21, Spreuken 15:3)
Wijze levenslessen
Wijze levenslessen, geselecteerd door een Bijbelvaste Rastaman die al eerder van zijn spirituele livity getuigde in enkele hits voor Lee Perry (die dan weer even goed Creations Tunes zouden kunnen zijn): ‘Beat down Babylon’, op een tijdloze, stuwende riddim, ‘Place called Africa’, even mooi en ontroerend als ‘Dreamland’ (The Wailers/Bunny Wailer), ‘Curly Locks’, ‘Fever’ en ‘King of Babylon’ (‘One love, one heart, one God, one soul’). Perry zag in Kerrie Byles Jr. a.k.a. King Chubby een mogelijke opvolger voor Bob Marley: een even goeie songschrijver en misschien zelfs een betere zanger. Scratch had Byles al ontdekt in 1967, toen hij nog voor Joe Gibbs werkte. Hij zag daar een auditie zag van het vocale trio The Versatiles. Toen die groep er in 1970 mee kapte, ging Junior Byles solo in zee met zijn producer.
In 1972 schaarde de zanger zich achter de verkiezingscampagne van Michael Manley, met tunes als ‘Joshua Desire’ en ‘Pharaoh Hiding’, opnieuw Bijbels geïnspireerd maar met een duidelijke (linkse) politieke overtuiging. Manley werd verkozen maar kon de hooggespannen verwachtingen (uiteraard) niet inlossen. Dit zette Junior Byles dan weer aan om ‘When will better come?’ op te nemen. Dit is een version van de officiële verkiezingssong van Manley’s People’s National Party, ‘Better must come’ van Delroy Wilson. Junior Byles was in die dagen niet alleen een van de populairste zangers van Jamaica, met veel weerklank in de UK, maar ook een kritische stem in het maatschappelijke debat.
Jo Jo Hookim
Naast en na zijn werk met The Upsetter bracht Junior Byles nog verschillende nummers uit voor andere producers (Lloyd Charmers, Pete Weston, Dudley Swaby…) maar geen daarvan heeft meer impact en respect gekregen dan ‘Fade Away’. De productie werd destijds toegeschreven aan Jo Jo Hookim, die met zijn Channel One-studio een nieuw tijdperk inluidde voor de reggae, op 16 in plaats van 8, 4 of soms nog 2 sporen zoals toen nog gebruikelijk was. Niet dat Earl ‘Chinna’ Smith die alle 16 nodig had toen hij de tune op een zondagmiddag inblikte met Sly Dunbar (drums) en Theophilius Beckford op de ietwat gammel klinkende piano. Ja, dé Theophilius Beckford van ‘Easy Snappin”, misschien wel de allereerste ska-song een kleine 15 jaar eerder.
Volgens Chinna, die zelf bas speelde, had Beckford zich al een paar keer aangeboden in de studio, en besloot hij die dag om de muzikant een kans te geven. Bas, piano en drums: het zou een jazztrio kunnen zijn. Het was niet Skin, Flesh & Bones, waar Sly en Chinna elkaar gevonden hadden, en het waren ook nog niet The Revolutionaries, de latere huisband van Channel One. De spaarzame productie van ‘Fade away’ was een geniale ingeving van het moment, getekend Chinna Smith, zoals Jo Jo Hookim later ruiterlijk heeft toegegeven.
Grote hit in Jamaica
Het nummer was een grote hit in Jamaica, maar tegelijk ook een beetje Junior Byles’ zwanezang. Hoewel hij in de jaren ’80 nog een mooie plaat heeft gemaakt voor het Amerikaanse Nighthawk-label. Toen ‘Fade away’ in 1977 werd toegevoegd aan de soundtrack van de ultieme reggaefilm ‘Rockers’, kreeg het definitief een tijdloze status. Voor de nerds onder u: de originele versie is ongeveer 25 seconden langer dan de uitvoering van ‘Rockers’. Het nummer staat op het album ‘Hit Bound – The Revolutionary Sound Of Channel One’ (1989).
Een paar maanden na de opname in Channel One kwam uit Ethiopië het bericht dat Haile Selassie was overleden, de door Byles zo aanbeden Ras Tafari. De zanger kon het nieuws niet vatten en raakte verstrikt in zijn eigen hersenspinsels. Hoe kon een goddelijke figuur een menselijke dood sterven? Het duurde niet lang voor hij in Bellevue Hospital belandde. Dit was de beruchte psychiatrische instelling die door Dillinger en anderen expliciet bezongen is.
Junior Byles heeft sinds die tijd veel mentale, familiale en materiële miserie gekend. Enkele jaren geleden circuleerde er een filmpje van de zieltogende, schijnbaar raaskallende zanger op een straathoek in Kingston. De toestand bleek net iets minder hopeloos dan die beelden deden uitschijnen (Byles heeft een spraakgebrek) maar zijn dochter Janet lanceerde toch een oproep om haar vader uit de nood te helpen, en ze kreeg prompt de steun van Beenie Man en andere reggae- en dancehallsteren. Hoeveel het Junior Byles Benefit Concert in 2019 heeft opgebracht, is niet duidelijk maar het eerherstel heeft hem en de familie duidelijk goed gedaan.
Er zijn door de jaren heen een paar tientallen versions verschenen van ‘Fade Away’. De meest bijzondere staan op naam van Ernest Ranglin (en zijn zijn jazzenensemble!) en New Age Steppers voor Adrian Sherwood. Het nummer was de allereerste release op diens nu even iconische On U Sound-label. Zo hoog schatte ook hij deze creation tune in.
