Geen original, geen tophit, zelfs geen Jamaicaanse band. En toch is dit terugkijkend een mijlpaal in de geschiedenis van de reggae, of toch zeker de vroege variant of boss/skinhead reggae. Al was het maar door de gesproken intro.
I want all you skinheads to get up on your feet
Put your braces together and your boots on your feet
And give me some of that old moonstomping
Oorspronkelijke skinheads
Nee, de oorspronkelijke skinheads waren geen racisten. Integendeel, zij waren de eerste witte mensen die de zwarte Jamaicaanse cultuur omarmden, en in het bijzonder de muziek. Ze herkenden de rude boys in de tunes van The Wailers. Verder van Laurel Aitken (die zelfs een icoon van de skinheads zou worden), Lloyd Charmers en in het bijzonder de populaire Derrick Morgan (‘Tougher Than Tough’ a.k.a. ‘Rudies don’t fear’). Die had zijn eerste hits rond 1960 opgenomen voor Duke Reid en was later overgestapt naar Leslie Kong. Hij bracht er niet alleen zijn muziek uit maar functioneerde als een soort A&R manager (Artists & Repertoire), de man die voor het Beverley’s label op zoek moest naar nieuw talent en nieuwe nummers.
In 1969 scoorde Morgan zijn grootste hit, ‘Moon hop’, nummer 49 in de Britse pop chart en bijzonder geliefd in de West-Indische gemeenschap in de UK. Het nummer was een eerbetoon aan de eerste landing op de maan, 20 juli 1969, hoewel de tekst daar amper melding van maakt. Het is eerder een aaneenschakeling van shouts en meezingverzen, telkens culminerend in een feestelijk ‘Yeah yeah yeah yeah yeah yeah…’. De backing band voor ‘Moon Hop’ was The Reggaeites. Dit is een gezelschap rond gitarist Lynn Taitt, met wie Morgan ook vaak op het podium heeft gestaan.
The Pyramids
Enter Symarip. Rare naam, een mislukt anagram van Pyramid. Dit was het label dat al enkele singles had uitgebracht van de Britse groep die zich toen nog … The Pyramids noemden. Orgelist Monty Naismith was in 1965 geëmigreerd van Kingston naar Londen en had daar met zijn neef Roy Ellis, Frank Pitter een Michael Thomas een soul- en rhythm and blues coverband opgericht, The Bees. Ze speelden vooral nummers van James Brown, Wilson Pickett, Otis Redding en Ben E. King.
Tot ze in een Jamaicaanse club optraden en een paar hitjes van The Skatalites aan hun repertoire toevoegden. Het publiek reageerde enthousiast en The Bees besloten om voortaan overwegend Jamaicaanse muziek te spelen. Toen Prince Buster naar Engeland kwam voor concerten, waren zij de backing band én de eerste groep die in Europa live ska speelde tout court. Ook Eddy Grant van The Equals (die later een succesvolle solocarrière zou opzetten) deed een beroep op The Bees.
Mock Record (Parodie)
Volgens sommige bronnen zou ‘Skinhead Moonstomp’ een ‘mock record’ zijn, een parodie op de original. Ik denk het niet. The Bees hadden eerder al een hitje met ‘Jesse James Rides Again’ (een productie van Laurel Aitken), een tune die rocksteady fijntjes verweeft met de schoten en vocale interrupties uit de ska. Het was een van de nummers die in de UK een nieuw publiek aanspraken. The Ethiopians, The Upsetters, King Stitt, The Kingstonians…: ze scoorden niet alleen in Jamaica maar ook in de Britse underground, in het midden van de flower power en de Beatles-mania, bij de skinheads.
Over die skinheads is door de jaren heen al veel inkt gevloeid. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat racistisch tuig (zoals ze vaak worden voorgesteld) verzot zou zijn op zwarte muziek, en wie erbij was heeft het ook niet zo beleefd. De mannen van UB40, The Specials, Madness en andere ska- en reggaegroepen zijn opgegroeid met die vroege reggae. Ze hadden witte en zwarte vrienden en net als Symarip waren het gemengde bands, met zangers en muzikanten van Engelse en Caribische origine.
The Specials
De skinheads en de rude boys hebben reggae een plaats gegeven in de popgeschiedenis, nog voor Bob Marley. Getuige daarvan de vele reggaehitjes, zeker in de UK, in de periode 1968-1974. Het waren die tunes die UB40 later wereldfaam zouden bezorgen, niet hun classic album ‘Signing Off’. The Specials speelden ‘Skinhead Moonstomp’ vaak live, waardoor de original van Symarip in 1980 voor de tweede keer een hit werd. Dit keer verpakt in een grappig, cartoonesk hoesje met een tekening van een archetypische skinhead. Voor mij toen al reden genoeg om de single te kopen – de meeste andere reggaeplaatjes zaten in een anoniem wit hoesje.
Het nummer heeft wel erg veel weg van ‘Moon Hop’, hoewel Ellis en Naismith nadrukkelijk worden genoemd als auteurs. Zelfde melodie, zelfde yeah yeah’s. Derrick Morgan was naar verluidt ook helemaal niet opgezet met het succes van ‘Skinhead Moonstomp’ en bracht als antwoord ‘Copy Cat’ uit. Maar hij heeft er ook geen zaak van gemaakt. Morgan had al een aanslepend conflict achter de rug met Prince Buster, hoewel dat even goed een verkoopstunt kan geweest zijn voor de wederzijdse dis-tracks die Buster en Morgan midden jaren zestig uitbrachten.
Prince Buster
Het was uiteindelijk Prince Buster die Derrick Morgan geïntroduceerd had bij Leslie Kong. En wat was een klacht over plagiaat waard in Jamaica, waar auteursrechten in die dagen nog niet bestonden? ‘Moon Hop’ was uitgebracht op het Britse Crab-label, een onderafdeling van Pama, dat onder meer de muziek van Kongs Jamaicaanse label Beverley’s verspreidde. Van het zeventigtal singles dat op Crab is verschenen, was ‘Moon Hop’ veruit de grootste hit.
The Bees heetten intussen The Pyramids, en lagen onder contract bij President records, een dochter van Blue Beat. Toen Eddy Grant hoorde dat ze daar niet tevreden waren, raadde hij hen aan om de naam van de groep te veranderen, en zo onder hun verplichtingen uit te komen. Voor de productie van ‘Skinhead Moonstomp’ deden ze een beroep op Graeme Goodall, die we al eerder in deze reeks tegenkwamen. Die had een deal met Treasure Isle van Duke Reid, en op dat label is het nummer ook uitgebracht. Reid wordt weleens vermeld als producer maar met de opname had hij niks te maken.
Lyrics:
De nu legendarische intro van ‘Skinhead Moonstomp’ was geïnspireerd door de soulhit ‘I Thank You’ van Sam & Dave.
I want everybody to get up off your seat
And get your arms together, and your hands together
And give me some of that old soul clapping
Met de maan heeft de rest van de tekst weinig te maken, net zomin als ‘Moon Hop’. Wel introduceert Monty Nesmith twee begrippen die sindsdien onlosmakelijk verbonden zijn met de skinheads en early reggae. Boss reggae noemen sommigen dat, naar de ‘boss skinhead’ Caleb uit ‘Skinhead Moonstomp’. En die draagt natuurlijk ‘the biggest boots’, wellicht van het vintage merk Dr. Martens, met dikke zolen en diepe profielen. Dat laatste zegt zanger-trombonist Roy Ellis er niet bij maar schoenen van Dr. Martens hoorden bij de vaste outfit van de skinheads (en later ook van veel rasta’s).
Now remember, I am your boss skinhead speaking, my name is Caleb
Alright, and remember, I’m the boss
You can see, look at my boot, or my feet, or whatever you want to call it
And you can see I’ve got the biggest boots
En dan moet iedereen zingen en springen. Yeah yeah yeah… Het nummer is in de eerste plaats een party tune, wat wilder en rauwer dan de Jamaicaanse reggae, met een scheurend en kriepend gitaartje erbij, en enige rijmelarij over de skinheads. Het was een formule die The Pyramids ook toepasten in de opvolgers: ‘Skinhead Girl’, ‘Skinhead Jamboree’ en hun cover van ‘These Boots Are Made For Walking’ (Nancy Sinatra). In de tekst wordt ‘walking’ wel ‘stamping’, want dat deden de skinheads graag, met die zware boots.De tunes staan allemaal op dat ene degelijke album van Symarip, genoemd naar die ene grote hit.
De mannen van Symarip verhuisden in 1971 naar West-Duitsland, waar ze onder de naam Zubaba afrorock speelden. Mike Thomas huwde met een Finse vrouw en legde met zijn band Mike T Saganor mee de basis van de Finse reggaecultuur. Dankzij Two Tone kende de carrière van Symarip rond 1980 een korte heropleving. In februari van dit jaar, net voor de lockdown, heeft Symarip Pyramid (zoals Frank Pitter zijn band tegenwoordig noemt – hij heeft alle rechten op de naam) de lp ‘Skinhead Moonstomp’ volledig live gespeeld in Atlanta, ondersteund door het lokale Southern Ska Syndicate.
Met een beetje geluk zien we Symarip Pyramid in de toekomst ook hier nog live aan het werk, want de groep is van plan om te blijven toeren. Ik denk dat we verbaasd zouden zijn hoeveel oude skinheads daarvoor nog eens uit hun kot zouden komen.
Luister ook naar:
Skinhead Revolt (Joe The Boss)
Skinheads a bash them (Claudette & The Corporation)
Skinheads don’t fear (Hot Rod All Stars)
Skinhead Train (Laurel Aitken)
Skinheads Are Wrecking The Town (Laurel Aitken
door: Jah Shakespear
